Σε απάντηση στη δήλωση του Συντονιστή Υπουργού Νόμου, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Μετανάστευσης και Ποινών της Ινδονησίας Yusril Ihza Mahendra σχετικά με προηγούμενες περιπτώσεις σοβαρών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ο εκτελεστικός διευθυντής της Διεθνούς Αμνηστίας Ινδονησίας Usman Hamid είπε:
«Είναι ακατάλληλο για κυβερνητικούς αξιωματούχους να κάνουν ψευδείς δηλώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ειδικά από αξιωματούχους των οποίων οι δραστηριότητές τους επηρεάζουν τη νομοθεσία για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Αυτό δεν αντικατοπτρίζει τη σωστή κατανόηση του νόμου, ιδίως τον ορισμό των σοβαρών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην επεξήγηση του άρθρου 104 παράγραφος (1) του νόμου αριθ. 39 του 1999 για τα ανθρώπινα δικαιώματα και το άρθρο 7 του νόμου αριθ. 26/2000 για τα δικαστήρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
«Η δήλωση αυτή αγνοεί επίσης τις επίσημες διερευνητικές εκθέσεις της κοινής ομάδας που σχηματίστηκε από την κυβέρνηση και την έρευνα υπέρ της δικαιοσύνης από την Εθνική Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για ορισμένα γεγονότα του παρελθόντος, η οποία κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπήρχαν σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων με τη μορφή εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Επομένως, οι σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σύμφωνα με το εθνικό δίκαιο δεν είναι απλώς γενοκτονία και εθνοκάθαρση.
Επιπλέον, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερα πιο σοβαρά εγκλήματα, δηλαδή γενοκτονία, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα επίθεσης, όπως ορίζονται στο άρθρο 51 του Καταστατικού της Ρώμης.
«Τα αποτελέσματα της έρευνας Κομνάς ΧΑΜ έχουν επίσης διαβιβαστεί στον Γενικό Εισαγγελέα. Έχει καταστεί εκ πρώτης όψεως νομικό γεγονός που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί παρά μόνο με μια δίκαιη και δίκαιη δίκη. Τουλάχιστον από ένα ad hoc δικαστήριο που εξέτασε παλαιότερες κατάφωρες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δυστυχώς, δεν υπήρξε ποτέ πρόταση από το DPR ή προεδρική απόφαση σύμφωνα με το άρθρο 43 του νόμου για τα ανθρώπινα δικαιώματα του Δικαστηρίου.
Η δήλωση του Γιουσρίλ δεν είναι μόνο ιστορικά και νομικά ανακριβής, αλλά δείχνει επίσης έλλειψη ενσυναίσθησης για τα θύματα που έζησαν το περιστατικό και εκείνα που ζητούν από το κράτος να επιβάλει το νόμο εδώ και χρόνια. Η τραγωδία του Μαΐου 1998 άφησε βαθιές πληγές σε όσους έχασαν αγαπημένα τους πρόσωπα λόγω μαζικής βίας, βιασμού και δολοφονιών που στρέφονταν εναντίον ορισμένων εθνοτικών ομάδων, ιδιαίτερα της κινεζικής κοινότητας εκείνη την εποχή.
Επιπλέον, μεταφέρθηκε την πρώτη εργάσιμη ημέρα του συντονιστή υπουργού Yusril. Αυτό είναι ένα μήνυμα ότι η νέα κυβέρνηση μειώνει την ευθύνη του κράτους, ιδιαίτερα της κυβέρνησης, για την επίλυση υποθέσεων σοβαρών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο παρελθόν. Η προηγούμενη κυβέρνηση επίσης το αρνήθηκε, αν και τελικά ήταν πρόθυμη να παραδεχτεί 12 περιστατικά σοβαρών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένης της τραγωδίας του Μαΐου 98.
«Η εξουσία να καθορίζει εάν ένα περιστατικό, από τη φύση και το εύρος του, χαρακτηρίζεται ως σοβαρή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν ανήκει νομικά στον πρόεδρο, πόσο μάλλον στον υπουργό. Αλλά τουλάχιστον το δικαστήριο ανθρωπίνων δικαιωμάτων ορίστηκε για πρώτη φορά από τον Κομνά ΧΑΜ. «Ο Κομνάς πρέπει επίσης να αντικρούσει τη δήλωση του Γιουσρίλ και να ζητήσει να αντιμετωπιστούν οι παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο παρελθόν, συμπεριλαμβανομένης της τραγωδίας του Μαΐου 98».
Φόντο
Ο Yusril Ihza Mahendra, την ημέρα της ορκωμοσίας του ως Συντονιστής Υπουργού Δικαιωμάτων, Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Μετανάστευσης και Κοινοτικών Υποθέσεων της Δημοκρατίας της Ινδονησίας, τη Δευτέρα (21/10) στο Προεδρικό Μέγαρο της Τζακάρτα, δήλωσε στα μέσα ενημέρωσης ότι «δεν έχουν υπάρξει σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τα τελευταία χρόνια.” Πιστεύει ότι οι ταραχές του 1998 δεν ήταν σοβαρή παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Σύμφωνα με τα μέσα ενημέρωσης, ο Γιουσρίλ είπε: «Σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δηλαδή γενοκτονία, μαζικές δολοφονίες, εθνοκάθαρση, δεν συνέβησαν τις τελευταίες δεκαετίες, ίσως συνέβησαν στην εποχή της αποικιοκρατίας, στην αρχή του πολέμου της ανεξαρτησίας. ” Αλλά τις τελευταίες δεκαετίες, μπορεί σχεδόν να ειπωθεί ότι δεν υπήρξαν περιπτώσεις σοβαρών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
“98 όχι;” ρώτησε ο δημοσιογράφος. Ο Γιουσρίλ απάντησε: «Όχι».
Οι ταραχές της 13-15ης Μαΐου 1998 είναι μια πολύ θλιβερή και καταδικαστέα εθνική τραγωδία για την αξιοπρέπεια και την τιμή του λαού, του έθνους και της χώρας συνολικά.
Στις 23 Ιουλίου 1998, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Ινδονησίας BJ Habibie σχημάτισε μια Κοινή Ομάδα Ανεύρεσης Γεγονότων (TGPF) αποτελούμενη από 17 άτομα από έναν συνδυασμό στοιχείων από την κυβέρνηση, το Komnas HAM και άλλες οργανώσεις βάσης. Μετά από τρίμηνη διαδικασία συλλογής δεδομένων και αποδεικτικών στοιχείων, το TGPF δημοσίευσε την τελική του έκθεση στις 23 Οκτωβρίου 1998.
Όσον αφορά τον αριθμό των θυμάτων των ταραχών, στην περίληψη της έκθεσής του, το TGPF είπε ότι ήταν δύσκολο να βρεθούν ακριβή στοιχεία για τον αριθμό των θυμάτων και των απωλειών. Ωστόσο, το TGPF παρουσίασε μικτά στοιχεία στην έκθεση.
Σχετικά με τον αριθμό των θανάτων στην Τζακάρτα, το TGPF αποκάλυψε την εκδοχή των δεδομένων της εθελοντικής ομάδας, δηλαδή ότι ο αριθμός των νεκρών θυμάτων είναι τουλάχιστον 1.217 άτομα (1.190 λόγω πυρκαγιάς ή εγκαυμάτων και άλλα 27 κάηκαν λόγω όπλων ή άλλων αιτιών) και 91 είναι τραυματίες? ενώ σε πόλεις εκτός Τζακάρτα σκοτώθηκαν 33 και τραυματίστηκαν 74.
Η έκθεση TGPF αποκάλυψε επίσης αριθμούς θυμάτων σύμφωνα με την Polda Metro Jaya, συγκεκριμένα 451 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στην Τζακάρτα χωρίς να έχουν καταγραφεί τραυματισμοί, ενώ οι αριθμοί απωλειών εκτός Τζακάρτα κατέγραψαν 30 νεκρούς, 131 τραυματίες και 27 εγκαύματα.
Εν τω μεταξύ, οι αριθμοί των θυμάτων από το Kodam Jaya στην Τζακάρτα, δηλαδή 463 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, συμπεριλαμβανομένων των δυνάμεων ασφαλείας, και 69 άνθρωποι τραυματίστηκαν. Σύμφωνα με την περιφερειακή κυβέρνηση της DKI Τζακάρτα, 288 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 101 τραυματίστηκαν.
Η έκθεση TGPF σημείωσε επίσης ότι υπήρχε διαφορά στον αριθμό των θανάτων μεταξύ αυτών που βρήκε η ομάδα και των επίσημων στοιχείων που δημοσίευσε η κυβέρνηση. Αυτό συνέβη επειδή τόσα πολλά θύματα απομακρύνθηκαν από την ίδια την κοινότητα πριν γίνει επίσημη εκκένωση από την κυβέρνηση. Αυτά τα θύματα δεν καταγράφονται σε επίσημες κυβερνητικές εκθέσεις.
Όσον αφορά τη σεξουαλική βία, η έκθεση TGPF εξηγεί ότι 52 άτομα ήταν θύματα βιασμού, 14 ήταν θύματα καταχρηστικού βιασμού, 10 ήταν θύματα σεξουαλικής βίας/βιασμού και 9 ήταν θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης. Τα περισσότερα από τα θύματα της σεξουαλικής βίας είναι γυναίκες κινεζικής καταγωγής. Τα θύματα σεξουαλικής βίας διασχίζουν επίσης κοινωνικές τάξεις.
Η έκθεση του TGPF έκανε οκτώ σημεία σύστασης, ένα από τα οποία ακολούθησε η Komnas HAM, σχηματίζοντας μια ερευνητική ομάδα Pro-Justicia για καταγγελίες για σοβαρές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που σχετίζονται με την τραγωδία του Μαΐου. Το 2003, η ερευνητική ομάδα Komnas HAM κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπήρχαν επαρκή εκ πρώτης όψεως αποδεικτικά στοιχεία για ισχυρισμούς ότι είχαν διαπραχθεί εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στην τραγωδία του Μαΐου, όπως ρυθμίζεται από το άρθρο 9 του νόμου περί δικαστηρίων για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο ορισμός των σοβαρών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σύμφωνα με την εξήγηση του άρθρου 104, παράγραφος 1 του Νόμου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είναι «μαζική δολοφονία (γενοκτονία), αυθαίρετη ή εξώδικη θανάτωση (αυθαίρετη/εξωδικαστική δολοφονία), βασανιστήρια, εξαναγκαστική εξαφάνιση ανθρώπων, υποδούλωση ή συστηματική διάκριση (συστηματική διάκριση).
Ο ορισμός των σοβαρών παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σύμφωνα με το άρθρο 7 του νόμου αριθ. 26/2000 για τα δικαστήρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων που καλύπτουν: α) το έγκλημα της γενοκτονίας· β) εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
Ο Ειδικός Εισηγητής του ΟΗΕ για την Αλήθεια, τη Δικαιοσύνη και τις Αποζημιώσεις είπε ότι το καθήκον των κρατών να ερευνούν και να τιμωρούν τους δράστες εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας είναι μια υποχρέωση που επιβεβαιώνεται από το εθιμικό διεθνές δίκαιο. Η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ δήλωσε επίσης ότι αυτή η υποχρέωση απορρέει από το δικαίωμα αποτελεσματικής αποζημίωσης στο άρθρο 2 του Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα (ICCPR).
